Są to dzieła sztuki, które zostały zagubione lub zniszczone na przestrzeni wieków i obecnie nie można ich już nigdzie na żywo zobaczyć. Najczęściej są to prace artystów tworzących z przeszłości, które wywarły istotny wpływ na rozwój sztuki i kultury. Ich utrata jest uważana za poważną stratę dla dziedzictwa kulturowego ludzkości.
Wśród najbardziej znanych utraconych dzieł sztuki znajdują się m.in.:
– posąg Zeusa w Olimpii – uważany za jeden z siedmiu cudów starożytnego świata,
– posąg Fidiasza z Ateny Partenos,
– freski Michała Anioła z Kaplicy Sykstyńskiej,
– obrazy Leonarda da Vinci, takie jak „Bitwa pod Anghiari”,
– portret papieża Innocentego X autorstwa Diego Velazqueza.
Wiele dzieł zostało utraconych w wyniku działań wojennych, pożarów, kradzieży lub zaniedbań. Skąd o nich wiemy? Ponieważ zostały wieki temu opisane w literaturze oraz dokumentach. Dzięki temu możemy poznać ich historię i znaczenie, a często – dzięki reprodukcjom, zdjęciom i grafikom – także zobaczyć, jak wyglądały.
Największych spustoszeń w kwestii dzieł sztuki dokonały działania wojenne prowadzone na terenie Europy w czasie II wojny światowej. W tym okresie i po nim zaginęła ogromna liczba dzieł sztuki. Wiele z nich znajdowało się w polskich muzeach, ośrodkach kulturalnych oraz prywatnych domach. Ich katalog prowadzi Wydział Restytucji Dóbr Kultury działający w strukturach Departamentu Dziedzictwa Kulturowego za Granicą i Strat Wojennych Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Instytucja ta stale monitoruje międzynarodowy rynek dzieł sztuki w poszukiwaniu polskich strat wojennych, weryfikuje zdigitalizowane zbiory publiczne za granicą oraz korzysta z wielu innych możliwości w zakresie odzyskiwania utraconych dóbr kultury. Wydział ściśle współpracuje w tym zakresie z policją i prokuraturą oraz organami ścigania w innych krajach, m.in. Federalnym Biurem Śledczym (FBI) czy Interpolem. Niejednokrotnie korzystał też z pomocy polskich placówek dyplomatycznych i konsularnych[i].
W katalogu strat wojennych, czyli dzieł sztuki z terenu Polski utraconych po 1945 roku, znajdują się dzieła z takich dziedzin jak:
itp.
Ich liczba jest ogromna, jednak trudno ją podać precyzyjnie, ponieważ nieustannie się zmienia. Dzięki działaniom Wydział Restytucji Dóbr Kultury we współpracy z wymienionymi wyżej organami, od czasu do czasu udaje się odzyskać jakieś dzieło znajdujące się w katalogu. Zdarza się też, że ktoś podczas porządków, np. na strychu w starej kamienicy, znajdzie takie dzieło i zgłosi informację o tym.
Prowadzony przez Fundację Marysieńka Instytut Dzieł Utraconych postanowił podążyć tropem tych dzieł sztuki nieco, ale wybrał nieco inną drogę. Chcemy, aby – na ile to tylko możliwe – część tych najcenniejszych dzieł, szczególnie malarskich, została odtworzona w formie reprodukcji i przeznaczymy pomieszczenia odrestaurowanego pałacu w Targoszynie na ich stałą ekspozycję. Dzięki temu – choć nie będą to dzieła odzyskane – publiczność będzie mogła zobaczyć reprodukcje na żywo i przynajmniej po części wyobrazić sobie, jak wyglądały oryginały.
We współpracy z niezwykle utalentowanym lokalnym artystą ze Świdnicy, Robertem Kuklą, będziemy mogli przekazać społeczeństwu taki dar, z czego bardzo się cieszymy.
Ilustracja do tego artykułu to jedno z dzieł utraconych – obraz „Walka karnawału z postem” Pietera Brueghla mł. (źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Walka_karnawału_z_postem)
[i] Źródło: http://www.dzielautracone.gov.pl/wydzial-strat-wojennych (online: 30.03.2023)